18 lipca 2011

Puszka

Jeszcze ostatnie chwile recyklingowo puszkowego wyzwania w Kreatywnym Polu A tu bardzo skromnie ozdobiona moja puszeczka.






14 lipca 2011

"Książki" - magazyn do pocięcia

Wakacje. Upał. I leniwie czas płynie. Mrożona herbata z cytrynką i kostkami lodu uhm. No i dobra lektura. "Książki. Magazyn do czytania", dodatek Gazety Wyborczej. Ale ale, co to? W ręce wpadają nożyczki! Gwałtu rety co się dzieje, coś się tworzy z niczego. No nie z niczego, z herbaty, upału i myśli. Książki - magazyn do .... pocięcia.







13 lipca 2011

Moje papryczki i trochę zakupów

Była jeszcze sroga zima, kiedy zaopatrzyłam się w owoce ostrej czerwonej papryki. Pod koniec lutego doczekałam się momentu kiedy pestki wybrane ze środka owoców nadawały się do wsadzenia w ziemię. Schły ponad tydzień w lekko zacienionym ale ciepłym miejscu znaczy na parapecie w kuchni. Zanim wylądowały w doniczkach jeszcze kilka dni (a właściwie nocy) oczekiwania. Księżyc musiał być po pełni. Ja tam nie wiem co ma piernik do wiatraka, ale mądrzejsi ode mnie nie raz tak mówili, że się wtedy sadzi czy wysiewa. Pamiętam że Tata też zwracał na to uwagę i tu uwierzcie lepszego autorytetu nie miałam. Co by nie zasadził, zawsze wyrosło piękne i zdrowe. Na działce zawsze było zielono i soczyście. No więc kiedy księżyc był w odpowiedniej fazie nasionka powędrowały do doniczek. Przed świętami Wielkanocnymi były już spore, przesadziłam je do skrzynek. A po zimnej Zośce wylądowały na balkonie.



Na Dzień Dziecka zakwitły.



A teraz maja już owoce. Jeszcze zielone.



Chucham na nie i dmucham, bo mam wrażenie jakbym je wychowała. Nie wiem, czy dam radę je zjeść tak się do nich przywiązałam! To żart oczywiście, po to je zasadziłam. Ale na pewno zostawię znów nasionka. A w przyszłym roku gdzieś w lutym po pełni księżyca ....
A wczoraj wracając do domu zaglądnęłam do sklepu dla hobbystów. No i .... będę teraz żywić się koralikami i tasiemkami, bo wydałam wszystkie pieniądze. Pokaże Wam niech Was zazdrość trochę chwyci, a co!
A więc perełki o takie




I stempelki 




I jeszcze dorwałam w Empiku serię ze stemplami z bajki Auta. Niesamowite. Spójrzcie.


I z bliska sobie popatrzcie, żebym Wam jeszcze większa była zazdrość :)




A na koniec prezent taki dostałam, od kogoś .....





12 lipca 2011

Zwykła siatka i tyle możliwości

W tym miesiącu w Crafty Pantki cała masa sposobów na wykorzystanie różnego rodzaju siatek: z warzyw, malarskich, tkaninowych. A oto mój, nieco infantylny przepis na danie z siatką w roli głównej:
Weżmy na przykład kawałek siateczki w jaką pakują czosnek. Naklejamy na białą kartkę i wycinamy kwiatki.



Co nam potrzeba jeszcze? A choćby dach przydałby się do naszego domku. No to kwałek tekturowego pudełka po ciastkach (bo te często mają ceglasty kolor) z dodatkiem siatki po pomarańczach i mamy prawdziwą dachówkę.





Jeszcze poszukajmy starej firanki, w końcu to też siatka.




I już mamy firankę do swojego domku. Dodajmy kawałek juty i nasze kwiatki rosna przy płotku.



Z resztek siatek z firanki i z czosnku mamy nawet dym z komina.



I nasz domek gotowy !!! Nawet ma otwierane okna.






W dzień okna otwarte zapraszają w gościnę





W nocy zmanknięte, bo śpią wszyscy; ciiit nie przeszkadzać!




8 lipca 2011

Oj oj ale się zaniedbałam !!!

Tak tak nie było mnie tu ponad dwa miesiące, skandal!!! Wszystkiemu winna praca. Naprawdę rozumiem tych, co piszą, że nie starczyło czasu. Tak bywa. Właśnie nadrobiłam zaległości i pooglądałam sobie i poczytałam co u Was kochane słychać. Oj tyle pięknych letnich rzeczy znalazłam, palce lizać. Część z Was robi remonty, inni wyjechali na urlop. Boże, urlop .... a co to znaczy. Ja nie byłam na urlopie od nie wiem kiedy. Naprawdę. Czas letni i wiosenny i jesień na początku też to u mnie ogrom pracy bo to tak zwany sezon: na imprezy plenerowe, turystykę itp. Najpierw równo z wiosną zaczęły się Targi Wielkanocne, a u nas w Krakowie to impreza z wielką pompą nie wyłączając obecności oficjeli z prezydentem miasta na czele. Wolne miałam tylko w Wielką Niedzielę. A później te miliony turystów zjechało do Krakowa i czas zniknął. Czasem słyszę, nawet od najbliższych: "Ty to masz fajnie, podróżujesz albo śmigasz po teatrach i galeriach i jeszcze Ci za to płacą!" Tak rzeczywiście, tak mam he he he. Jak wróciłam z tygodniowego rajdu z młodzieżą po górach to też usłyszałam " Ale Ci fajnie. Urlop miałaś". No zajebiście: dwa zatrucia i jazda do szpitala w nocy; kilka stłuczeń, trzy mniejsze alergie, zgubiony portfel, itp; chodzenie spać o 1 lub 2 w nocy no bo przecież hołota nie zaśnie tylko będzie jakieś cuda urządzać; dzienniczek kolonii na 138 stron pisany na bieżąco a pobudka o 7.00 bo już się kręcą i coś chcą: "Psze Pani a u nas ni ma ciepłej wody, Proszę pani a kiedy śniadanie, prose pani a mogę iść do sklepu (to i tak cud że zapytał! bo inny poszedł bez pytania, a co wolno mu a człowiek już policję chciał wzywać bo się dziecko zgubiło), a proszę pani, bo ona mi ..." I tak cały czas. No ale mi fajnie rzecz jasna według co poniektórych to przecież taaaka praca to jakby urlop, ... jakby
Oczywiście uwielbiam w ten sposób pracować, ale co innego frajda z wykonywanej pracy, a co innego wypoczynek. Każdy organizator imprezy, pilot, rezydent czy przewodnik nie jest na wycieczce czy na imprezie tylko jest w pracy. To klient się ma bawić i być zadowolony a nie opiekun.  Koleżanka jak wraca z wojaży to od progu komunikuje domownikom: A teraz grobowa cisza przez dwa dni !!! Po powrocie w domu gdzie było cicho bo był tylko mój pies, myjąc zęby w łazience miałam wrażenie że nadal słyszę "proszę pani ..."
Teraz mam za to chwilę przerwy. I nadrabiam blogowe zaległości. Dużo zrobiłam ręcznych ozdóbek na Targi, ale nie mam fotek, poza dwoma ptaszkami: gąską i kurką które zostały. No to wrzucę może, pozostałości pracy twórczej.




Z gliny a po wysuszeniu pokryte białą emalią.
A tu nasz kram na Targach. Nasz bo do działań mam wspólniczki, i to ich wyroby głównie. Biżuteria cała ich, ręcznie robione korale z gliny.






Sporą część tej wspólnotowej działaności zajmują warsztaty edukacyjne, a te artystyczne cieszą się dużą populranością wśród dzieciaków. A oto skromny gliniany dorobek podopiecznych.







No to chyba narazie wystarczy. Wir pracy mnie ciągle mocno wchłania, ale aż tak już nie zaniedbam blogowego świata, bo co ja bym bez was poczęła ?